Asset Publisher
Narciarstwo biegowe
O ile skoki narciarskie to sport dla wyczynowców, to biegać na nartach może prawie każdy. A leśne ścieżki wydają się do tego wręcz stworzone.
Narciarstwo biegowe jest o wiele mniej popularne od zjazdowego, choć łatwiejsze do uprawiania. Nie trzeba wyjeżdżać w góry, nie potrzeba jest infrastruktura z wyciągami i kolejkami (nie trzeba też stać w kolejkach do nich). Wystarczą narty, kijki i rozległy, zaśnieżony teren. No właśnie, zaśnieżony. To zapewne kapryśna aura jest przyczyną małej popularności narciarstwa biegowego. Tras do biegania nie da się sztucznie zaśnieżać, jak to się robi na stokach. Na szczęście, w ostatnich latach przez przynajmniej kilka tygodni w roku można liczyć na dostatek białego puchu...
Gdzie szukać terenów do biegania? Oczywiście w lasach. Nadają się do tego prawie wszystkie szlaki i ścieżki turystyczne wytyczone przez leśników. Samych szlaków pieszych jest dziś w Lasach Państwowych ponad 22 tysiące. Drugie tyle mamy szlaków rowerowych i konnych, które również świetnie mogą służyć temu celowi. W efekcie każdy mieszkaniec Polski, niezależnie w którym zakątku kraju się znajduje, w ciągu 30 minut dojedzie samochodem do miejsca, gdzie da się pobiegać na nartach. O najbliższych trasach można się dowiedzieć z serwisu Czaswlas.pl lub w siedzibie nadleśnictwa.
Zanim pójdziesz do sklepu
Przed inwestowaniem w sprzęt warto najpierw sprawdzić czy to rzeczywiście sport dla nas. Zanim pójdziemy więc do sklepu, najlepiej jest skorzystać z wypożyczalni. W Warszawie za komplet nart z kijami i buty zapłacimy 10-25 zł za godzinę lub 25-60 zł za dobę. W mniejszych miastach ceny są zbliżone do dolnych stawek spotykanych w stolicy.
Decydując się na zakup nart biegowych, najpierw należy sobie zadać pytanie: jak będziemy biegać? Początkujący, na pewno powinien odpuścić sobie narty wyczynowe, dla zawodowców, i raczej nie zastanawiać nad nartami sportowymi, przeznaczonymi do startów w zawodach dla amatorów.
Naukę najlepiej zacząć na nartach klasy turystycznej. Wielu producentów wyróżnia jednak zamiast niej trzy jeszcze węższe kategorie. Narty fitness są przeznaczone dla osób regularnie biegających na nartach, traktujących tę dyscyplinę jako normalną aktywność fizyczną, ale niemających zacięcia sportowego. Rekreacyjne polecane są dla osób, dla których to rodzaj turystyki, jeżdżących czasami poza przygotowanymi trasami, w łagodnym terenie – dlatego narty takie są nieco szersze, by nie zapadały się w śniegu. Deski back country przeznaczone są do poruszania się po trudniejszym terenie. Są nie tylko szersze, ale i krótsze. Często mają wzmacniane krawędzie.
Dla początkujących zdecydowanie najlepszym wyborem będą narty rekreacyjne: stabilniejsze i nieco wolniejsze. Niektórzy firmy oferują też inne narty dla mężczyzn i inne dla kobiet. Te dla pań, poza odmienną kolorystyką, są często nieco sztywniejsze, co ułatwia bieganie.
W jakim stylu
Kolejną ważną sprawą do rozważenia jest styl, którym zamierzamy biegać. Jeśli dopiero zaczynamy naszą przygodę z biegówkami, będzie to z pewnością styl klasyczny. Jest spontaniczny - nasze ciało wykonuje ruchy zbliżone są do tych, co przy chodzeniu lub bieganiu - łatwiejszy do opanowania, niż bardziej - techniczny – styl łyżwowy. Ten może się okazać naturalny dla osób, które regularnie jeżdżą na rolkach - jest o ok. 10-15 proc. szybszy od klasycznego, ale też wymaga od biegacza lepszej kondycji.
Przewaga stylu klasycznego nad łyżwowym polega m.in. na tym, że można nim biegać nawet w kopnym śniegu i w trudnym terenie. Drugi wymaga szerokich i ubitych tras, takich jakie spotkamy w zasadzie tylko na zawodach.
Narty do stylu klasycznego są o 10-20 cm dłuższe od tych do stylu łyżwowego, a kijki o 10-15 cm krótsze. Deski klasyczne są dużo bardziej wygięte (środkowa część unosi się nad podłożem), noski są wyższe, a taliowanie głębsze (ułatwia to skręcanie). Są też elastyczniejsze. Wybierając sprzęt, powinniśmy przyjrzeć się ślizgom. W połowie dostępnych na rynku nart do stylu klasycznego ślizg pod stopą biegacza ma fakturę przypominającą rybią łuskę - taka budowa ślizgu ułatwia narciarzowi odbicie się. W klasycznych ślizg pod stopą trzeba smarować „na trzymanie", a na pozostałej długości - „na poślizg". Narty z rybią łuską na ślizgu są więc łatwiejsze w przygotowaniu, ale też nieco wolniejsze.
Fachowcy nie polecają zakupu nart uniwersalnych. Bieganie na nich sprawi mniej przyjemność, niż na przeznaczonych do konkretnego stylu. Niemożliwe jest też bieganie na przemian różnymi stylami podczas jednego wypadu, bowiem konieczne jest zastosowanie odmiennej techniki smarowania.
Biegówki różnią się od siebie także sztywnością, choć zwykle dotyczy to sprzętu wyczynowego i sportowego. Generalną zasadą jest, że im narciarz jest cięższy i silniejszy, tym sztywniejsze narty może wybrać.
Buty dobieramy do rodzaju nart, których będziemy używać. Przy stylu klasycznym buty są nieco niższe i mają bardziej elastyczną podeszwę niż przy stylu łyżwowym.
Ubrania nie są, na szczęście, tak kosztowną inwestycją, jak w wypadku narciarstwa zjazdowego. Włożyć można ocieplane legginsy, a nawet spodnie rowerowe. Zupełnie natomiast nie sprawdzą się kombinezony, których używamy na stoku narciarskim - są zbyt obcisłe i sztywne, przez co krępują ruchy. Nie ma potrzeby, przynajmniej na początku, inwestować w bardzo drogie kurtki, technologiczne bluzy i termiczną bieliznę. Dopóki nasz bieg na nartach będzie przypominał codzienny spacer, możemy z powodzeniem używać codziennych ubrań, o ile będą chroniły przed wiatrem. Dopiero kiedy zaczniemy uprawiać ten sport intensywnie, pomyślmy o zakupie specjalistycznego stroju.
Spacer na deskach
Bieganie na nartach wpływa na nasz organizm podobnie, jak nordic walking, który przecież powstał jako forma letnich treningów dla… uprawiających bieganie na nartach. Sunąc na biegówkach, wykorzystujemy dwa razy więcej mięśni niż podczas chodzenia, a prawdopodobieństwo nabawienia się kontuzji nie jest większe niż czasie zwykłego chodzenia po śniegu. Już w czasach prehistorycznych mieszkańcy Północnej Europy zaczęli używać czegoś, co przypominało narty, właśnie po to, by ułatwić sobie poruszanie się po pokrytym śniegiem terenie. A we współczesnej Skandynawii każdy, przynajmniej raz w życiu, miał biegówki na nogach.
To doskonały zimowy trening dla tych, którzy na co dzień biegają lub jeżdżą na rolkach, a także świetnym sposób na wzmocnienie nóg dla wszystkich planujących ferie na stoku narciarskim. Szczególnie zdrowe jest uprawianie tego sportu w lesie, gdzie powietrze jest wspaniałe, bez porównania czystsze niż w mieście, w którym przebywamy na co dzień, a cisza i spowite w bieli drzewa podziałają na nas kojąco. Czego chcieć więcej?
Asset Publisher
Asset Publisher
Hodowla lasu
Hodowla lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
HODOWLA LASU
Nadleśnictwo Parciaki prowadzi gospodarkę leśna w oparciu o Plan Urządzenia Lasu sporządzony na okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2031 roku.
Zestawienie powierzchni przewidzianej do zabiegów hodowlanych:
- Odnowienia i zalesienia halizn, płazowin i zrębów - 333,43 ha,
- Odnowienie zrębów projektowanych - 858,37 ha,
- Odnowienia po rębniach częściowych, gniazdowych i stopniowych - 290,97 ha,
- Zalesienia gruntów nieleśnych - -
- Podsadzenia produkcyjne - 8,50 ha,
- Dolesienia luk i przerzedzeń - 0,66 ha,
- Poprawki i uzupełnienia w uprawach i młodnikach istniejących - 24,55 ha,
- Poprawki i uzupełnienia na gruntach projekt. do odnowienia i zalesienia - 82,83 ha,
- Wprowadzanie podszytów - -
- Pielęgnowanie gleby w uprawach istniejących - 695,48 ha,
- Pielęgnowanie gleby w uprawach projektowanych - 1849,89 ha,
- Pielęgnowanie upraw istniejących (CW) - 2125,64 ha,
- Pielęgnowanie upraw projektowanych (CW) - 2125,64 ha,
- Pielęgnowanie młodników (CP) w tym (CP-P) - 860, 00 ha (w tym 43,81 ha),
- Specjalne zabiegi agrotechniczne - 1467,78 ha.
W Nadleśnictwie Parciaki zaprojektowano 101,52 ha drzewostanów do przebudowy.
W ramach przebudowy typu A zaplanowano użytkowanie rębe na powierzchni 45,65 ha (przy powierzchni manipulacyjnej 42,04 ha).
W ramach przebudowy typu B zaplanowano podsadzenia gatunkami zgodnymi z warunkami siedliskowymi na powierzchni zredukowanej 8,50 ha (powierzchnia całych pododdziałów 15,15 ha).
W ramach przebudowy typu C zaplanowano trzebieże przekształceniowe (TW, TP) na powierzchni 47,37 ha. Trzebieże mają za zadanie przygotować drzewostany do inicjowania odnowienia naturalnego lub wprowadzenia odnowienia sztucznego, a także wspomagają eliminacje gatunków niezgodnych z warunkami siedliskowymi.
Głównym celem działań hodowlanych w gospodarce leśnej jest trwały i względnie stabilny las wielofunkcyjny, który może sprawnie pełnić wielorakie funkcje ochronne i społeczne, zapewniając wysoką produkcję bogatego asortymentowo drewna. Jednym z elementów realizacji tego celu jest racjonalne wykorzystanie możliwości naturalnego odnowienia lasu. Dlatego leśnicy przywiązują szczególną uwagę do inicjowania odnowień naturalnych lasu.
Bezsprzecznie do zalet inicjowanego w sposób naturalny odnowienia lasu należy zaliczyć zachowanie ciągłości produkcji, utrzymanie korzystnego mikroklimatu wraz z ciągłą osłoną gleby, możliwość kształtowania budowy wielopiętrowej i skrócenie cyklu produkcyjnego. Dzięki odnowieniom naturalnym istnieje większa możliwość selekcji oraz zachowanie miejscowych ekotypów a także zdecydowanie niższe koszty odnowienia lasu. Niestety istnieją także wady tego sposobu odnowienia lasu, a za najważniejsze należy uznać: uzależnienie od lat nasiennych, nierównomierność obsiewów, brak pożądanych gatunków drzew oraz niekorzystne cechy wzrostowe, jakościowe i odpornościowe.
Dobry urodzaj zdolnych do kiełkowania nasion, odsłonięta gleba mineralna umożliwiająca kiełkowanie nasion oraz sprzyjające środowisko (woda, konkurencja, światło) dalszemu wzrostowi siewek są niezbędnymi warunkami do powstania odnowień naturalnych. Dzięki wiedzy i zaangażowaniu leśników w Nadleśnictwie Parciaki od kilku lat udaje się osiągać odnowienia powstające w sposób naturalny.
Odnowienie naturalne sosny w Leśnictwie Bramura (fot. Monika Bobek)
SZKÓŁKARSTWO
Nadleśnictwo Parciaki posiada własne gospodarstwo szkółkarskie. Obiekt zlokalizowany jest w Leśnictwie Budziska w oddziale 181 d. Powierzchnia całego obiektu wraz z infrastrukturą wynosi 6,91 ha.
Szkółka zaspokaja potrzeby Nadleśnictwa Parciaki na materiał sadzeniowy a także sąsiednich nadleśnictw oraz okolicznych właścicieli lasów niepaństwowych. Szkółka produkuje corocznie ok. 3 mln sadzonek głównych gatunków lasotwórczych: sosny, brzozy, świerka, olszy, buka i dębu.
Posiadana baza nasienna (GDN, WDN, DM, ŹR NAS) zapewnia odpowiednią ilość nasion podstawowych gatunków drzew i krzewów do produkcji sadzonek na potrzeby własne i odbiorców indywidualnych.
Szkółka Budziska produkuje zarówno materiał sadzeniowy jednoroczny jaki i wieloletni drzew i krzewów leśnych do odnowień i zalesień, poprawek i uzupełnień, a także do wprowadzenia podsadzeń produkcyjnych.