Do końca II połowy XVI wieku był to ogromny kompleks leśny łączący rozległe obszary sandrowe w dorzeczach dopływów środkowej Narwi: Pisy, Szkwy, Rozogi, Omulwi z Trybówką i Płodownicą oraz Orzyca.

Nazwy lokalne poszczególnych części puszczy pochodziły przeważnie od nazw rzek lub najbliższych miejscowości. Lasy w dorzeczu Płodownicy nosiły nazwę Puszczy Płodownickiej, lasy na zachód od Omulwi w kierunku Różana - Puszczy Różańskiej lub Rżaneckiej, lasy na prawym brzegu Orzyca, pomiędzy Chorzelami a Krasnosielcem - Puszczą Mazuch.

Puszcza Kurpiowska stanowiła początkowo własność książąt mazowieckich, a po włączeniu Mazowsza do Korony przez króla Zygmunta Starego w 1526 roku stała się własnością królów polskich.

Pierwsze próby zamieszkania na peryferiach Puszczy Zielonej odnotowano dopiero w II połowie XV wieku. Osadnictwo na większą skalę pojawiło się w XVI wieku, ale nie było to typowe osadnictwo rolnicze. Państwo polskie wchodziło wówczas w okres rozkwitu gospodarczego i potęgi politycznej. W tym okresie nastąpił znaczny napływ osadników z Mazowsza, ale też i z północy.

Do XVII wieku gospodarka na tym terenie oparta była na eksploatacji bogactw naturalnych. Zajmowano się przede wszystkim rybactwem, myślistwem, bartnictwem, przeróbka drewna (węglarze, smolarze) oraz wydobywaniem rudy darniowej i wytapianiem żelaza.

Z upływem czasu wraz ze zwiększającą się liczbą osadników oraz ukazywaniem się zarządzeń ograniczających wykonywanie niektórych zawodów, zaczęło rozwijać się rolnictwo. Z uwagi na słabe piaszczyste gleby tereny uprawne użytkowano okresowo, a następne zdobywano karczując coraz większe obszary lasu.

Postępował również wyrąb lasów w celach handlowych zapoczątkowany już w XV wieku. Wraz z postępującym wyniszczaniem drzewostanów, osuszaniem rozległych bagien i torfowisk ginęła lub migrowała zwierzyna leśna. Intensywna eksploatacja lasów trwała do przełomu XIX i XX wieku.

OBRĘB PARCIAKI (NADLEŚNICTWO PARCIAKI)

Dawny Obręb Parciaki funkcjonujący do 1973 roku jako oddzielne Nadleśnictwo położony był w południowo - zachodniej części Puszczy Kurpiowskiej. Niemal do końca XVIII wieku lasy na tym terenie stanowiły własność prywatną. Po trzecim rozbiorze Polski przeszły we własność skarbu pruskiego, a następnie rosyjskiego, stając się przed I Wojna Światową częścią państwowego Nadleśnictwa Chorzele. Po I Wojnie Światowej lasy obrębu Parciaki włączono do byłych Nadleśnictw Rżaniec i Jednorożec. Po raz pierwszy Nadleśnictwo pod nazwa Parciaki zostało utworzone w 1926 roku (MP Nr 55/26 poz. 69). Pierwszy plan gospodarczy został opracowany w 1928 roku i obejmował powierzchnie 3 595,69 ha, w tym w gminie Jednorożec 2 537,02 ha i w gminie Baranowo 1 058,67 ha.

Plan ten określił roczny etat powierzchniowy w I 10-leciu w gospodarstwie iglastym na 37,00 ha i w gospodarstwie liściastym na 2,48 ha. Łączna masa brutto (rocznie) wynosiła 6 726 m3 w użytkach rębnych i 394 m3 na powierzchni 54,19 ha w użytkach przedrębnych. Powierzchnia odnowień wraz z poprawkami wynosiła 74,39 ha rocznie. Zręby realizowano wyłącznie rębnią zupełną o szerokości do 80 m.

Następny plan opracowano na lata 1938/1939 - 1947/1948. Powierzchnia ogólna wynosiła wówczas 6 304,58 ha, w tym:

- powierzchnia leśna - 5 788,79 ha;

- powierzchnia nieleśna - 515,79 ha.

Roczny etat powierzchniowy użytków rębnych projektowano w wysokości 71,20 ha, a użytków międzyrębnych 192,80 ha z masa 2 415 m3 . W okresie II Wojny Światowej wycięto całkowicie 564,70 ha, a 896,20 ha przecięto do zadrzewienia 0,4 i niżej, pozyskując 83 400 m3 grubizny (150% etatu masowego). Wyrębów dokonywano bez przestrzegania limitów powierzchniowych, zachowania ładu przestrzennego, szerokości zrębów, nawrotów i kierunków ciec.

Po wyzwoleniu opracowano plan gospodarczy prowizorycznego urządzenia lasu na okres gospodarczy 1946/1947 - 1955/1956. Planem tym objęto powierzchnię wynoszącą 8 464,59 ha, w tym: 6 304,58 ha lasów dotychczas państwowych i 2 160,01 ha lasów prywatnych upaństwowionych w 1945 roku. Plan definitywnego urządzenia lasu sporządzono w 1957 roku na okres gospodarczy od 1 października 1957 r. do 30 września 1967 r., który przedłużono do 30 września 1969 r. Powierzchnia ogólna wg tego planu wynosiła 7 931,65 ha, w tym powierzchnia leśna 7 465,64 ha, która podzielono na:

- lasy grupy I (glebochronne) o powierzchni 223,41 ha;

- lasy grupy II (gospodarcze ) o powierzchni 7 242,23 ha;

= Razem 7 465,64 ha.

Plan I rewizji urządzenia gospodarstwa leśnego opracowano na okres od 1 października 1969 r. do 30 września 1979 r. Powierzchnia ogólna wynosiła 7 871,79 ha, w tym leśna 7 417,88 ha, którą podzielono na 2 grupy:

- lasy grupy I (krajobrazowe i nasienne wyłączone) o powierzchni 423,89 ha;

- lasy grupy II (gospodarcze) o powierzchni 6 993,99 ha;

= Razem 7 417,88 ha.

W 1973 roku na mocy Zarządzenia Nr 76 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 21 grudnia 1972 roku w związku z reorganizacja podziału administracyjnego, Nadleśnictwo Parciaki włączono jako obręb do Nadleśnictwa Przasnysz.

OBRĘB SŁAWKI (NADLEŚNICTWO SŁAWKI)

Dawny Obręb Sławki funkcjonujący do 1973 roku jako oddzielne Nadleśnictwo położony był na południowym krańcu Puszczy Kurpiowskiej (Myszynieckiej). Pod koniec XIX wieku tereny te charakteryzowały się małą lesistością z uwagi na dość urodzajne, szczególnie w części południowej gleby, wykorzystywane do produkcji rolniczej. Intensywne wylesianie zaczęło się już w XV wieku. Tereny te stanowiły w tym okresie własność prywatną wielkich rodzin magnackich. W XIX wieku OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA 23 właścicielami obecnego Obrębu Sławki byli Czartoryscy, Krasińscy, Domaradzcy i Olszewscy. Do początku XX wieku lasy te nie były urządzane.

W latach 1919 - 1920 zostały sporządzone pierwsze plany urządzeniowe lasów należących do Ludwiki Krasińskiej-Czartoryskiej, w skład których wchodziły rewiry: Bramura-307,75 ha, Helenowiak-28,16 ha, Łączka-11,63 ha, Szwejki-39,36 ha, Suc - 105,54 ha oraz Węgrzynówek-118,43 ha (razem 610,87 ha). Następne plany dla tych rewirów wykonano w 1929 roku na lata 1929 - 1938.

Uroczysko Suche - główny kompleks obecnego obrębu Sławki, należący na początku XX wieku również do Ludwiki Krasińskiej-Czartoryskiej, został urządzony po raz pierwszy w 1928 roku, a najstarszy operat opracowano na lata 1938/1939 - 1947/1948 obejmując nim 2 945,60 ha lasów. Lasy uroczyska Jaciążęk, dawnej własności Domaradzkich, w latach trzydziestych stanowiące własność „Szkoły Rzemieślniczej Zgromadzenia Księży Salezjanów”, po raz pierwszy urządzono w 1930 roku. Plan sporządzony na lata 1930/1931 - 1939/1940 obejmował dwa kompleksy leśne o łącznej powierzchni 93,45 ha. Z uwagi na znaczny udział brzozy w tych kompleksach przyjęto 60 - letnia kolej rębu.

Od początku XX wieku do 1939 roku w niemal wszystkich lasach stanowiących własność Ludwiki Krasińskiej-Czartoryskiej wyręby prowadzono bardzo oszczędnie. Cięcia wykonywano małymi zrębami zupełnymi ze sztucznym odnowieniem przez siew lub sadzenie sosny, rzadziej dębu. W czasie II Wojny Światowej w wyniku rabunkowej eksploatacji wycięto 301,50 ha lasów, a 494,50 ha doprowadzono do zadrzewienia 0,4 i niżej. Pozyskano ogółem 63 000 m3 grubizny co stanowiło 9 etatów rocznych ustalonych na lata 1946/1947 - 1955/1956. W tym samym czasie zalesiono znaczne powierzchnie słabych gruntów rolnych we wsi Bobino i Grzybki.

Nadleśnictwo Sławki, funkcjonujące później jako obręb, powstało w 1945 roku. W skład Nadleśnictwa weszły lasy Ludwiki Krasińskiej-Czartoryskiej i innych większych właścicieli upaństwowione dekretem z dnia 12 grudnia 1944 roku (Dz. U. Nr 15/14 poz. 82) oraz Rozporządzeniem wykonawczym Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 20 stycznia 1945 roku. W skład weszły również słabe grunty porolne o powierzchni 151,97 ha, które przejęto z Państwowego Funduszu Ziemi w latach 1956-1957.

W 1945 roku w skład Nadleśnictwa wchodziły:

- lasy majątkowe - 4 045,85 ha;

- lasy chłopskie - 44,44 ha;

- lasy państwowe - 67,68 ha;

= Razem - 4 157,97 ha.

Pierwsze po wojnie prowizoryczne urządzenie lasu wykonała Dyrekcja Lasów Państwowych Okręgu Warszawskiego w Siedlcach w 1946 roku na okres gospodarczy 1946/1947 - 1955/1956 na ogólnej powierzchni 4 157,97 ha.

Z całości lasów utworzono trzy gospodarstwa:

- sosnowe o 100 - letniej kolei rębu;

- olszowe o 80 - letniej kolei rębu;

- rezerwatowe obejmujące rezerwat częściowy „Zwierzyniec”.

Nadleśnictwo zostało podzielone na trzy leśnictwa:

- Klin, o powierzchni 1 688,07 ha;

- Suche, o powierzchni 1 467,03 ha;

- Bramura, o powierzchni 1 002,87 ha;

= Razem: 4 157,97 ha.

Plan definitywnego urządzenia lasu sporządzono w 1957 roku na okres gospodarczy od 1 października 1957 roku do 30 września 1967 roku, który przedłużono do 30 września 1969 roku.

Powierzchnia ogólna według tego planu wynosiła 4 297,14 ha, w tym leśna 4 023,62 ha, którą podzielono na dwa gospodarstwa:

- gospodarstwo rezerwatowe, o powierzchni 39,46 ha;

- gospodarstwo lasów grupy II, o powierzchni 3 984,16 ha;

= Razem: 4 023,62 ha.

Plan I rewizji urządzenia gospodarstwa leśnego opracowano w 1969 roku na okres gospodarczy od 1 października 1969 roku do 30 września 1979 roku. Powierzchnia ogólna wynosiła wówczas 4 378,31 ha.

W 1973 roku, podobnie jak Nadleśnictwo Parciaki, Nadleśnictwo Sławki włączono jako obręb do Nadleśnictwa Przasnysz na mocy Zarządzenia Nr 76 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 21 grudnia 1972 roku.

Plan II rewizji urządzenia lasu dla obu obrębów występujących wówczas w Nadleśnictwie Przasnysz sporządzono na okres gospodarczy od 1 stycznia 1979 roku do 31 grudnia 1988 roku. Powierzchnia ogólna wynosiła wtedy 12 067,06 ha, w tym leśna 11 404,19 ha.

W 1981 roku na mocy Zarządzenia Nr 27 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 27 listopada 1981 roku z Nadleśnictwa Przasnysz wyłączono Nadleśnictwo Parciaki składające się z dwóch obrębów: Parciaki i Sławki. Nadleśnictwo Parciaki w takiej formie organizacyjnej funkcjonowało do końca ubiegłego 10-lecia.

Plan III rewizji urządzenia lasu sporządzono na okres gospodarczy od 1 stycznia 1992 roku do 31 grudnia 2001 r. Powierzchnia ogólna wynosiła 12 520,85 ha, w tym leśna 11 865,25 ha.

Plan IV rewizji urządzenia lasu opracowano na okres gospodarczy od 1 stycznia 2002 roku do 31 grudnia 2011 roku. Powierzchnia ogólna wynosiła 12 519,25 ha, w tym leśna 11 899,30 ha.

Plan V rewizji urządzenia lasu opracowano na okres gospodarczy od 1 stycznia 2012 roku do 31 grudnia 2021 roku.